من می پذیرم.

سلام خوبین؟؟(خب یه خورده کلیشه ای بودن گاهی لازمه!) 

دارم فکر می کنم مهم اینکه ما زندگی بکنیم اونم شاد. 

مهم اینکه بدون دغدغه زندگی کنیم اما مگه میشه؟؟ 

من اوقاتم اونطور که می خوام و دوست دارم  می گذره بدون دغدغه ولی نه همیشه! 

در واقع مشکلات و درد و رنج ها وسختی های ما جز زندگی ماست اگر اونا نباشه زندگی ما معنا نداره ولی .... 

دوست ندارم این بحث رو ادامه بدم  ..... ولی فراموش نکنیم انسان هر چقدر هم بدونه باز نیاز به دونستن داره و من می پرسم چون می خوام بدونم, اونایی که نمی دونم یا اگه می دونم  می خوام بهتر بفهمم 

بزارین از این به بعد بگم از اعتقادم از افکارم از چیزهایی که حرصم میگیره و هیچ وقت نمیخواستم بگم از واقعیت هایی بگم که وجود دارن ولی مسخره  و مضحک هستند می گم وجود دارند افرادی که احمق اند!
انسان می تونه باهوش باشه,زیرک باشه,خوب باشه,بد باشه,احمق هم میتونه باشه! 

می خوام بد بگم همینطور که می تونم خوب بگم ,می خوام فحش بدم همینطور که می تونم مودب باشم. 

همیشه اعتقادم بر این بوده که همه انسانها ,انسان هستند و انسانها خوب هستند با همه خصوصیاتشون با همه کاستی هاشون انسانها,انسانهای خوبی هستند. 

هیچ وقت و هیچ زمانی تو مخ پر/بی مغزم نرفت که بابا انسانها,انسان نیستند موجوداتی موذی هستند که همیشه از همدیگر و از دیگران سو استفاده می کنند! 

 چشمهای انسان ناپاک دستهایشان آلوده و درونشان پر هوس و کثیف و مغزشان و ذهنشان به دنبال زشتی و ...
اما حالا....... می پذیرم انسان حیوانی بیش نیست که نیاز به انسانی دارد که او را انسان کند ,انسان گرگی بیش نیست که نیاز به تربیت و آموزش دارد تا دیگر گرگ نباشد و انسان نیاز به آبی دارد تا او را بشوید و پاک کند ونیاز به فکری که او را تمیز دهد و دور کند او را از بدی! 

اگر انسان به ذات خوب  و انسان بود نیاز به اینها نداشت.